Η επιστροφή της Adele σημαδεύτηκε από τον προβλεπόμενο πανικό, τον χαρακτηριστικό χαμό των ΜΜΕ και του κόσμου. Ήταν τέτοιο το impact της εκπληκτικής τραγουδίστριας με τον προηγούμενο δίσκο της («21»), που τα διάφορα ρεκόρ, που καταμετρούνται πλέον με clicks και views, έσπασαν στο άψε-σβήσε με την παρουσίαση του «Hello».
Το ίδιο προβλέψιμο ήταν όμως και το «Hello» σαν κομμάτι, μία πολύ όμορφη μπαλάντα, με τρομερά φωνητικά, η οποία όμως δεν φρόντισε σε καμία περίπτωση να παρουσιαστεί ως κάτι ολόφρεσκο ή έστω κάτι που να έχει την αντίστοιχη ποιότητα με τα τεράστια hits «Someone Like You», «Fire To The Rain» κτλ. Μπορεί βέβαια αυτή η σύγκριση να αδικεί κατά κάποιον τρόπο το «Hello», μιας και είναι δύσκολο (πολλές φορές και αδύνατο) να ξεπεράσεις τα classic, τα τέλεια τραγούδια του παρελθόντος με οτιδήποτε και αν παρουσιάσεις μετά από μερικά χρόνια.
Όταν χρησιμοποιεί ο καλλιτέχνης όμως την ίδια ακριβώς φόρμουλα, τότε θέτει τον εαυτό σε μία ακόμη πιο δύσκολη θέση. Από την ενορχήστρωση μέχρι την κλιμάκωση του ρεφρέν, το «Hello» δανείζεται τα στοιχεία που εκτόξευσαν την Adele στην κορυφή της Pop με μαθηματική ακρίβεια. Χωρίς να υπάρχει χώρος για κάτι διαφορετικό, η επιβλητική καλλιτέχνιδα χρησιμοποίησε ακριβώς την ίδια φόρμουλα για να εντυπωσιάσει το κοινό που την αγάπησε. Και αυτό ακριβώς είναι και το μεγαλύτερο πρόβλημα του «25».
Για να μην ξεκινήσει η διαδικασία του review με μία πεσιμιστική νότα, καλό είναι να ξεκαθαρίστει το εξής: ο δίσκος είναι αρκετά καλός. Τα φωνητικά είναι τρομερά, οι παραγωγές θα καλύψουν όλους όσους αναζητούν ατμοσφαιρικές μπαλάντες και η θεματολογία μεταφέρεται από τους «χωρισμούς» στην επανένωση και σε κάπως πιο φωτεινά μονοπάτια.
Οι στίχοι κρίνονται σε γενικές γραμμές ικανοποιητικοί, χωρίς βέβαια να υπάρχει κάτι που θα μείνει στο μυαλό των απαιτητικών ακροατών, πέρα φυσικά από τα catchy hooks. Τα περισσότερα ρεφρέν είναι άρτια προσαρμοσμένα ώστε να φέρουν την πολυπόθητη mainstream επιτυχία και οι συνεργασίες της ερμηνεύτριας με τους Ryan Tedder, Bruno Mars, Kurstin κ.α. της βγήκαν, εφόσον μιλάμε πάντα γι’ αυτή την safe προσέγγιση. Μία προσέγγιση η οποία σε συνδυασμό με το ενιαίο μουσικό ύφος του δίσκου, ενδεχομένως να κουράσει εκείνους που θα επιλέξουν να το απολαύσουν από την αρχη ως το τέλος.
Αυτός είναι άλλωστε και ο λόγος που οι έξυπνοι στίχοι του «River Lea» (με παραγωγή Danger Mouse παρακαλώ) ξεχωρίζουν και μένουν στην μνήμη του μέσου μουσικού fan με την μία. Η Adele χρησιμοποιεί τα χαρακτηριστικά του ποταμιού που περνάει μέσα από το Τότεναμ του Λονδίνου για να περιγράψει τα συναισθήματα που την πλήγωσαν στο παρελθόν. Κάτι που έχει ξαναπροσπαθήσει και στο «I Found A Boy» του δίσκου «21» σ’ ότι αφορά το ποτάμι της γενέτειράς της, μόνο που αυτή τη φορά το προχώρησε πολλά βήματα παρακάτω.
Κάτι που προφανώς δεν συνέβη καλλιτεχνικά, γιατί τα περισσότερα κομμάτια μοιάζουν μεταξύ τους, αλλά και με το δισκογραφικό παρελθόν της Adele. Αυτό δεν σημαίνει ότι θα έπρεπε να μας παρουσιάσει περισσότερα χαζοχαρούμενα Pop-radio friendly τραγουδάκια τύπου «Send My Love (To Your New Lover)» (το low point του album) ώστε να σπάσει την μονοτονία με το ζόρι, απλώς καλό θα ήταν να προσπαθήσει και κάτι άλλο ώστε να μην χαθεί ο ακροατής σε μία 50λεπτη μπαλάντα. Γιατί μετά από αρκετές ακροάσεις, ο κίνδυνος να ακούει κανείς το «25» σε στυλ loopάς, μη μπορώντας να αναγνωρίσει πότε γίνεται η μετάβαση στο επόμενο κομμάτι (ή και ακόμη πιο album ακούει) είναι υπαρκτός.
Τραγούδια όπως τα «I Miss You», «Love In The Dark» και «Million Years Ago» ξεχωρίζουν για ακριβώς αυτούς τους λόγους. Προσπαθούν με ουσιαστικό τρόπο, με την προσθήκη ενός ρυθμικού drum ή μίας πιο acoustic αισθητικής, να καλλιεργήσουν διάφορα συναισθήματα και παραπάνω ενδιαφέρον με διαφορετικούς τρόπους. Χωρίς την γνωστή πατέντα που έχουμε απολαύσει πάμπολλες φορές από την χαρισματική Adele να αποτελεί το δόγμα του εκάστοτε τραγουδιού από το πρώτο έως και το τελευταίο δευτερόλεπτο.
Με το «25», η 27χρονη ερμηνεύτρια υπογράφει την επιστροφή της στην βιομηχανία της μουσικής με το γνωστό της προφίλ, αυτό που αγαπήθηκε από σχεδόν όλο τον κόσμο. Όσοι περίμεναν μία φρεσκάδα στον ήχο και ένα επιβλητικό δημιουργικό προφίλ στο «25», θα απογοητευτούν σε κάποια καίρια σημεία του δίσκου μιας και θα νιώσουν έντονα το συναίσθημα της επανάληψης. Αντίθετα, αυτοί που ανήκουν στο core κοινό, τους fans που περίμεναν πώς και πώς για την επιστροφή της καλλιτέχνιδας, θα ενθουσιαστούν με το γεγονός ότι θα απολαύσουν την συνέχεια δύο δίσκων που είχαν για αρκετά χρόνια στο repeat, με ένα πιο ώριμο και λιγότερο πεσιμιστικό ύφος στο στιχουργικό περιεχόμενο του LP.
Βαθμολογία:
Κομμάτια Που Ξεχώρισαν: «I Miss You», «Love In The Dark»; «Million Years Ago»
Tracklist:
1. Hello
2. Send My Love (To Your New Lover)
3. I Miss You
4. When We Were Young
5. Remedy
6. Water Under The Bridge
7. River Lea
8. Love In The Dark
9. Million Years Ago
10. All I Ask
11. Sweetest Devotion
