Αν υπάρχει ένας rapper που έχει «χτυπηθεί» από την «κρίση» των μουσικών πωλήσεων, αυτός είναι ο Τ.Ι. Τα τελευταία χρόνια παρατηρείται μία πτωτική πορεία στις δισκογραφικές πωλήσεις παγκοσμίως και ειδικά στο Hip-Hop business το πρόβλημα είναι ακόμη πιο έντονο. Ο συγκεκριμένος MC ανήκε στους κορυφαίους σ’ ότι αφορά την δυναμική στον χώρο της μαύρης μουσικής: πολλά hits, ποιοτικές δουλειές, εξαιρετικό στυλ και μεγάλες διακρίσεις.
Τα περισσότερα από αυτά ανήκουν πλέον στο παρελθόν, με τις προβλέψεις να μιλούν για 60 με 100 χιλιάδες αντίτυπα την πρώτη εβδομάδα κυκλοφορίας του «Paperwork». Όσο να’ ναι, από το μισό εκατομμύριο του «King» μέσα σε 7 ημέρες, υπάρχει μία σημαντική διαφορά…
Επειδή όμως δεν είμαστε λογιστές, ας επικεντρωθούμε καλύτερα στο μουσικό περιεχόμενο του album. Πολλές συμμετοχές, μεγάλα ονόματα και 15 κομμάτια που υπόσχονται να καλύψουν όλο το φάσμα της μοντέρνας Hip-Hop αισθητικής, που ως ένα σημείο ισχύει. Street intros («King»), βαρβάτα bangers («Jet Fuel»), σοβαρά tunes με χορωδιακά vocals («Oh Yeah»), αλλά και πιο soft τραγούδια («Private Show»), όλα αυτά συνθέτουν έναν rap δίσκο που θέλει να επιβάλει την προσωπικότητα του MC στον ακροατή, αλλά σαν ολοκληρωμένο έργο απογοητεύει σε ακριβώς αυτό το σημείο.
Οι παραγωγές που πλαισιώνουν τον T.I. στο 9ο album της καριέρας του είναι απλά συμπαθητικές. Το μεγαλύτερο πρόβλημα που υπάρχει στο «Paperwork» είναι ότι θέλει να υπερκαλύψει όλες τις «ταχύτητες» της urban μουσικής σκηνής, αλλά του λείπουν τα όπλα για να διεκπεραιώσει τον στόχο του. Το πρώτο κομμάτι που έχει έναν «ορεξάτο» T.I. θα μπορούσε να είχε ηχογραφηθεί πριν από δέκα χρόνια, η συνεργασία με τον Usher στο «At Ya’ Own Risk» είναι μετριότατη και το «No Mediocre» μπορεί να έχει μία περίεργη αισθητική που σε κάνει να κουνάς το κεφάλι σου στον ρυθμό του, αλλά στο τέλος και αυτό το κομμάτι είναι απλώς καλό.
Γενικότερα δεν υπάρχει κάτι στο «Paperwork» που να ξεχωρίζει και αυτό είναι κατά την άποψή μου και το μεγαλύτερο πρόβλημα. Έχουν γίνει και κάποια λάθη σ’ ότι αφορά το τελικό στήσιμο του album, όπως για παράδειγμα η τοποθέτηση του συναισθηματικού «New National Anthem» το οποίο θεματολογικά δεν «κολλάει» να βρίσκεται ανάμεσα στα «About The Money» και «Oh Yeah», αλλά αυτές είναι κάποιες λεπτομέρειες που δεν θα πειράξουν τον ακροατή. Και ο λόγος βρίσκεται στο γεγονός ότι ελάχιστοι ακροατές θα συνεχίσουν να ακούν το «Paperwork» από την αρχή ως το τέλος.
Η απουσία μεγάλων παραγωγών δεν άφησε τον καλλιτέχνη να «δέσει» μουσικά το όλο album . Και τονίζω το «μουσικά», γιατί από πλευράς στίχων και rap παρουσίας ο T.I. ικανοποίησε πλήρως. Αν καταφέρεις και ξεπεράσεις τις προβλέψιμα beatάκια που έντυσαν το συγκεκριμένο album, θα ικανοποιηθείς σε απόλυτο βαθμό από τον 34χρονο ο οποίος παραμένει κατά την άποψη μου ένας από τους κορυφαίους MCs στον κόσμο. Και αν δεν ξετρελαθείς με τα street-θέματά του, δεν γίνεται να μην εντυπωσιαστείς με αυτό το flow και την ακατάπαυστη ροή του («About My Issue»). Γενικότερα είναι περίεργο να βλέπεις αυτόν τον rapper να έχει λιγότερο hype από τους Drake, J.Cole, Rick Ross κτλ. ενώ είναι τόσο καλός τεχνικά.
Στο «Paperwork» παρακολουθείς έναν άνθρωπο να προσπαθεί να κρατήσει το ενδιαφέρον του ακροατή σ’ ένα μέτριο και μπερδεμένο ηχητικό περιβάλλον. Χαλαρά beats, ήρεμα hooks, σκληρές παραγωγές, όλα αυτά συνθέτουν έναν «αχταρμά» ο οποίος μπορεί να μην είναι κακής ποιότητας, αλλά σαν στήσιμο ακολουθεί μία μπακαλίστικη λογική: «Βάλε και αυτό το κομματάκι για τα γκομενάκια, βάλε και το άλλο να γουστάρουν τα αδέρφια μας στο hood» και πάει λέγοντας. Αυτό το CD σώθηκε αποκλειστικά από την παρουσία του T.I. που υπενθυμίζει στους ακροατές της Hip-Hop μουσικής το πόσο καλύτερος είναι από τους ανταγωνιστές σαν ερμηνευτής. Είναι κρίμα που ο συγκεκριμένος άνθρωπος αδυνατεί να βρει τραγούδια τύπου «Dead And Gone» και «Big Shit Poppin’» και καταφεύγει σε παραγωγές επιπέδου Ty Dolla Sign. Αν δεν καταφέρει σύντομα να αλλάξει «ομάδα», θα παραμένει ένας μεγάλος «παίκτης» που χαντακώνεται από την απόδοση των «συμπαικτών» του και τα albums του θα συνεχίσουν να έχουν μηδενικό impact στην αγορά και στον χώρο της μαύρης μουσικής.
Βαθμολογία:
Κομμάτια Που Ξεχώρισαν: «King», «About the Money», «Oh Yeah», «About My Issue»
Tracklist:
1. King
2. G Shit (feat. Jeezy & WatchTheDuck)
3. About the Money (feat. Young Thug)
4. New National Anthem (feat. Skylar Grey)
5. Oh Yeah (feat. Pharrell)
6. Private Show (feat. Chris Brown)
7. No Mediocre (feat. Iggy Azalea)
8. Jet Fuel (feat. Lil Boosie)
9. Paperwork (feat. Pharrell)
10. Stay (feat. Victoria Monet)
11. About My Issue (feat. Victoria Monet & Nipsey Hussle)
12. At Ya Own Risk (feat. Usher)
13. On Doe, On Phil (feat. Trae The Truth)
14. Light Em Up (RIP Doe B) (feat. Pharrell & WatchTheDuck)
15. Let Your Heart Go (Break My Soul) (feat. The-Dream)
Deluxe Edition:
16. Sugar Cane
17. I Don’t Know
18. You Can Tell How I Walk (feat. Rick Ross)
