Οι περισσότεροι που κλίκαραν αυτό το άρθρο, γνωρίζουν ότι οι πιθανότητες να διαβάσουν μία αρνητική κριτική είναι ελάχιστες. Όχι επειδή «τα παίρνω» από τους Cunninlynguists, αλλά επειδή πρόκειται για ένα ομολογουμένως καταπληκτικό group. Ο Kno έδειξε πέρσι και σαν σόλο καλλιτέχνης τις τεράστιες μουσικές του ικανότητες, ένας λόγος παραπάνω να υπάρχουν μεγάλες απαιτήσεις σ’ αυτό το LP. Το «Oneirology» φάνηκε ήδη από την περιγραφή που υπήρχε στο διαδίκτυο ως κάτι άκρως ενδιαφέρον: «As the album title indicates, Oneirology will deal with the science of dreaming, from the stages of sleep to dreaming disorders and everything in between».
.
Ο πρόλογος του album σε προϊδεάζει για ένα ταξίδι, για ένα χαλαρωτικό ταξίδι. Αν και υπάρχουν οι στιγμές του σκοτεινού τοπίου του «Death Is Silent», δεν μοιάζουν σχεδόν πουθενά ως mood και περιεχόμενο, παρά μόνο σ’ ένα στοιχείο: στην ποιότητα. Με «Π» κεφαλαίο. Η αλήθεια είναι ότι υπάρχουν κομμάτια που εκτοξεύουν το ηχητικό επίπεδο του «Oneirology» και σου πετάνε διάφορα συναισθήματα στο μυαλό. Ένα απλό instrumental σαν το «Phantasmata» ήταν αρκετό για να μου αποσπάσει την προσοχή απ’ οτιδήποτε άλλο έκανα παράλληλα και να επικεντρωθώ από την πρώτη στιγμή στο βάθος αυτού του δίσκου. Αυτό δεν σημαίνει ότι το ότι το “ιστορικό” πλέον «It was All a Dream» του Biggie στο βάθος του beat του «Predormitum (Prologue)» μου ξίνισε, ή ότι το «Darkness (Dream On)» με χάλασε. Το τελευταίο μου ακούστηκε σαν μία άτυπη μεταβίβαση του παραγωγού Kno από τις περσινές του δημιουργίες στο project αυτό. Το «Oneirology» ξεκινάει σιγά σιγά, με παραγωγές που θα στρώσουν το χαλί ώστε να παρελάσουν οι ενορχηστρώσεις και τα raps των Cunninlynguists, που θα δείξουν στον ακροατή ότι έχει στα χέρια του κάτι καλό, κάτι που θα το εκτιμήσει.
Από τα πιο ονειρικά τραγούδια είναι το «My Habit (I Haven’t Changed)», που νιώθω ότι μου χαϊδεύει τα αυτιά με το ήρεμο «hmm hmm» να ακούγεται καθ όλη την διάρκεια του κομματιού. Στο πρώτο μέρος του album ακούω πόσο μεγάλη διαφορά κάνουν τα υπόλοιπα μέλη των Cunninlynguists, κι ας είναι κοινό μυστικό ότι οι περισσότεροι ακροατές τρελαίνονται για το μουσικό σκέλος των CD τους. Έχει μεγάλη διαφορά όταν συμμετέχουν οι συγκεκριμένοι rappers. Καλός και άγιος ο KNO (ο οποίος το δουλεύει αρκετά το θέμα του MCing), αλλά το συναίσθημα και η «πώρωση» που βγάζουν στο μικρόφωνο τα συγκεκριμένα άτομα είναι απαραίτητα για να πάνε to the next level. Και αυτό το επίπεδο φτάνει στο peak του για πρώτη φορά στο «Stars Shine Brightest (In The Darkest Of Night)», το κομμάτι που ξυπνάει κατευθείαν μέσα μου μνήμες του απίστευτου «KKKY». Από εκεί και έπειτα, έρχεται ένα φοβερό σερί κομματιών που θα με απασχολούν για πάρα πάρα πολύ καιρό στο άμεσο μέλλον.
Το «Enemies With Benefits» βγάζει μία μελαγχολία, μία αρμονία, θετικές σκέψεις, ένα επικό ύφος που δεν μπορώ να το εξηγήσω. Είναι από τις τυπικές “μαγκιές” που κάνει ο Kno όλα αυτά τα χρόνια: δημιουργεί παραγωγές που αναλόγως με την όρεξη που έχει ο καθένας εκείνη την στιγμή, μπορεί να βγάλει κάτι διαφορετικό. Να παρουσιαστεί με διαφορετικό πρόσωπο, αλλά πάντοτε με μία ηρεμία που θα ταξιδέψει τον ακροατή στο ονειρικό πλάνο που άλλωστε δηλώνει πως θέλει να φτιάξει. Μέχρι να φτάσει και η στιγμή του «Dreams», με την παρέα των Tunji και BJ The Chicago, το οποίο δεν με άφησε να συνεχίσω το κανονικό πρόγραμμα του δίσκου, αφού μ’ είχε στο repeat για κάνα 20λεπτο. Σίγουρα μετά από αυτό, το «Embers» μου φάνηκε λιγότερο εντυπωσιακό, αλλά η προσθήκη του επίλογου και δεδομένου ότι πρόκειται για το κομμάτι που κλείνει τον album, θα ήταν άδικο να έχω παράπονο. Μ’ άρεσαν και σε μεγάλο βαθμό οι επιλογές των καλλιτεχνών που συμμετείχαν σ’ αυτή την ολοκληρωμένη δισκογραφική ηχογράφηση, όπως π.χ. Big K.R.I.T. και Freddy Gibbs οι οποίοι βάζουν κι εκείνοι την σφραγίδα τους.
Βασικά θα ήταν παράλογο να είχα γενικότερα παράπονα από το «Oneirology», το οποίο βρέθηκε ένα βήμα πριν το χαρακτηρίσω κλασικό. Οι μικρές ατέλειες, όπως για παράδειγμα το hook του «Murder (Act II)» που δεν μου κόλλησε τόσο καλά με το υπόλοιπο του κομματιού, είναι αδύνατον να χαλάσουν το «Oneirology». Κατά την άποψή μου, έλειπε η τελειότητα του ολοκληρωμένου executive producing στο «Death Is Silent», μια και στην νέα δουλειά των Cunninlynguists ξεχωρίζουν τα διαμάντια του δίσκου αρκετά, περισσότερο απ’ ότι θα περίμενα, κλέβοντας λίγη ενέργεια από την λειτουργία του δίσκου σαν δίσκου. Όπως και να’ χει, τα παιδιά από τον Νότο της Αμερικής δείχνουν να μην συμβιβάζονται πλέον με κυκλοφορίες που δεν θα αγγίζουν το εξαιρετικό ή το τέλειο. Το 2011 έχει την τύχη να φιλοξενεί ένα CD που έχει ονειρικές στιγμές και που κάνει διαφήμιση στο είδος που χαρακτηρίζεται ως Hip-Hop music. Το line «I’m Quite Different, entirely focused on making wise decisions», που ακούγεται στο «Dreams», θα μπορούσε να περιγράψει την καριέρα αυτού του μουσικού σχήματος καλύτερα απο κάθε άλλο.
Βαθμολογία
Κομμάτια Που Ξεχώρισαν: «Phantasmata», «Stars Shine Brightest (In The Darkest Of Night)», «Enemies With Benefits», «Dreams»
Tracklist:
01. Predormitum (Prologue)
02. Darkness (Dream On) Ft. Anna Wise Of Sonnymoon
03. Phantasmata
04. Hard As They Come (Act I) Ft. Freddie Gibbs
05. Murder (Act II) Ft. Big K.R.I.T.
06. My Habit (I Haven’t Changed)
07. Get Ignorant
08. Shattered Dreams
09. Stars Shine Brightest (In The Darkest Of Night) Ft. Rick Warren
10. So As Not To Wake You (Interlude)
11. Enemies With Benefits Ft. Tonedeff
12. Looking Back Ft. Anna Wise Of Sonnymoon
13. Dreams Ft. Tunji And BJ The Chicago Kid
14. Hypnopomp (Epilogue) Ft. Bianca Floyd
15. Embers
ΑΚΟΥΣΤΕ ΌΛΟ ΤΟΝ ΔΊΣΚΟ
.
“Behind The Dream: Volume One
