Δεν είναι λίγοι αυτοί που έχουν αγαπήσει τους D-Block για τα Punchlines του Jadakiss, ή για το street ύφος του Styles P ή και ακόμα για το πιο… αστείο τρόπο που ραπάρει ο Sheek Louch. Ο τελευταίος εδώ και καιρό τον βλέπουμε αρκετά δραστήριο. Αρκετά feats, mixtapes και γενικά τον βλέπουμε να εμφανίζεται σχεδόν παντού. Πρόσφατα ανακοίνωσε την κυκλοφορία του νέου του δίσκο με όνομα «Donnie G Don Gorilla». Αν και άργησε να πέσει στα χέρια μας αυτό το CD, τελικά είμαστε σε θέση να σας το παρουσιάσουμε.
.
Γενικά πάντα είχα καλή άποψη για τον συγκεκριμένο καλλιτέχνη. Στιχουργικά δεν είχε ποτέ του κάποιο πρόβλημα. Είχε αρκετό χιούμορ που είναι κάτι που μου αρέσει να έχει ένας ραππερ. Εντάξει, δεν μπορώ να πω ότι περίμενα κάτι το τρομερό. Δισκογραφικά υστερεί από τους άλλους rappers από The Lox. Οι παραγωγές είναι ένα κλασσικό πρόβλημα που συναντάμε με τον Sheek Louch, και όχι μόνο. Έτσι και σε αυτό το δισκίο τα beats είναι ένα μικρό θεματάκι που εν τέλει μόνο μικρό δεν είναι. Σε σύνολο χαλάνε την εικόνα του δίσκου. Ενώ θα είχαν τα φόντα να γίνουν καλά αλλά τελικά δεν τα κατάφεραν. Στο κομμάτι με τον Bun B «Ol School» ο J Cardim έκανε αρκετά μέτρια δουλειά. Βέβαια, το κομμάτι είναι από τα καλά τραγούδια του δίσκου με τον Sheek Louch να πιάνει πολύ καλό flow και τον Bun B να δίνει για ακόμα μια φορά ένα πολύ καλό couple με καλό αποτέλεσμα. Γενικά είδα ότι είχε αρκετές καλές συμμετοχές να συνυπάρχουν στον δίσκο. Όπως αυτή του Fabolous ,«Make Some Noise», που για ακόμα μια φορά πρόσφερε style και πολύ καλό couple σε μία, αν μου επιτρέπεται να το αποκαλέσω, ντόπα. Παραγωγή που ταιριάζει τόσο στον Fab όσο και στον οικοδεσπότη. Κλασσικά είδαμε και τους άλλους δύο από την κλίκα του. Βέβαια έκανε κάποιες κακές επιλογές στο πού θα βάλει ποιόν. Για παράδειγμα στο «Dinner Guest», που αντί να βάλει κάποιον για να πιάσει λίγο flow έβαλε τον Jadakiss, που είναι γνωστό ότι υστερεί στον συγκεκριμένο τομέα, και βέβαια τον Rick Ross που είναι συνώνυμο με την μετριότητα. Αρκετά ωραία παραγωγή, έχοντας κάποιες κόρνες καρναβαλιού που σίγουρα αν δεν υπήρχαν δεν θα με πείραζε.
Το καλύτερο κομμάτι χωρίς κάποια δυσκολία είναι το «Nite Falls» σε παραγωγή Statik Selektah που για ακόμα μια φορά έδωσε πάρα πολύ καλό beat. Το φωνητικό sample έδεσε με το όλο κομμάτι και ο Sheek φρόντισε να μην την “πετάξει” στα σκουπίδια. Δεν χάρηκα και πολύ όμως όταν στο επόμενο track έπαιζε το «Party After 2» που ήταν το πρώτο single του δίσκου, και δεν μου φάνηκε περίεργο που πάτωσε. Ο Jeremith δεν έδωσε κάτι τρομερό. Fillerάκια σαφώς και υπήρχαν όπως το «club jam packed» με το beat σε στιγμές να μου φαίνεται ενοχλητικό. Ο Sheek Louch προσπάθησε ωστόσο να του δώσει λίγο χρώμα όσο μπορούσε. Από τα παράπονα μου ήταν το «Picture Phone Foreplay» στο οποίο χρησιμοποιεί στο hook Auto-Tune. Σίγουρα δεν είναι ούτε ο πρώτος ούτε ο τελευταίος που το κάνει, όμως στο «Who Real Ruff Ryders Remix» το έκραζε. Εκτός του Auto Tune, το κομμάτι είναι αρκετά δυσάρεστο.
Σε γενικές γραμμές είδαμε έναν Sheek Louch με όρεξη όπως πάντα άλλωστε, αλλά είναι φανερό ότι κάτι λείπει. Σίγουρα είναι οι παραγωγές και ίσως ήθελε κάτι διαφορετικό για να δώσει το κάτι extra στον δίσκο.
Βαθμολογία:
Κομμάτια Που Ξεχώρισαν: «Make Some Noise», «Nite Falls», «Ol School», «Ready For War»
Tracklist:
01. Rhyme Animal intro
02. get it poppin
03. club jam packed (feat dj webstar)
04. out of the ghetto (feat Kobe Honeycutt)
05. make some noise (feat Fabolous
06. blood and tears (feat casely)
07. nite falls
08. party after two (feat Jeremih)
09. ol skool (feat Bun B)
10. picture phone foreplay (feat kevin kc cossom)
11. dinner guest (feat Jadakiss Bully and Styles P)
12. ready4war
13. clip up reloaded (feat Styles P)
.
Nite Falls
