Το «The E.N.D.» μπορεί να μην ήταν ένα masterpiece, μπορεί να μην προσέφερε κάτι ουσιώδες στην καλλιτεχνική πορεία των Black Eyed Peas, αλλά είχε τέσσερις-πέντε ηχητικές βόμβες που αργά η γρήγορα τις γούσταρες. Ιδιαίτερα για τα βράδια όπου έβγαινα με στόχο να ξεσκάσω και να περάσω μία όμορφη νύχτα, εμένα με υπερκάλυψαν. Σε αντίθεση με το «The Time (Dirty Bit)», το οποίο έχει γίνει ένα αρκετά μεγάλο hit, αλλά μου φάνηκε πολύ προβλέψιμο. Όχι κακό, αλλά σίγουρα περιμένω κάτι παραπάνω από τον νέο τους δίσκο.
.
Το πρώτο μισό του album πέρασε τόσο αργά, τόσο κουραστικά, που αναρωτιόμουν αν έφταιγε το γεγονός ότι ήμουν κουρασμένος. Αντίθετα, την επόμενη μέρα κατάλαβα ότι δεν έφταιξα εγώ, αλλά η μουσική και τα υπερβολικά autotune sounds που ανακυκλώνονται συνεχώς. Με τα ηλεκτρονικά Dance/House κλισέ να μην προσφέρουν κάτι έξυπνο, κάτι καινούργιο ή έστω εντυπωσιακά bangers, κατάλαβα γρήγορα ότι η κούραση πηγάζει από το κακό παραγωγικό πλάνο που επιλέχθηκε από τους Black Eyed Peas. Το «Light Up The Night» μπορεί να συνδύασε για λίγο ένα ταξιδιάρικο look, όμως ήταν πολύ αδύναμο για να με ξεσηκώσει και να με κάνει να το κρατήσω στο repeat. Το αργότερο στο «Fashion Beats» ξέφυγα κατά κάποιον τρόπο από τα πιεστικά beats που προσπαθούσαν απεγνωσμένα να γίνουν επιτυχίες. Όχι όμως και από το autotune, κι ας άκουγα τα ερωτικά γαλλικά φωνητικά της Fergie. Ακόμα και το «Do It Like This», το οποίο αντικειμενικά το θεωρώ ένα πιασάρικο club tune, θυμίζει τόσο έντονα το «Imma Be» που συγχρόνως προβλέπω αρκετό κόσμο να το υποβιβάζει στο μυαλό του.
Το ακόμα πιο περίεργο του «The Beginning» είναι το γεγονός, ότι βλέπω τις τέσσερις φατσούλες των μελών των Black Eyed Peas στο εξώφυλλο, όμως τα δύο μέλη κυριολεκτικά τα ψάχνω στα μεμονωμένα κομμάτια. Το 80% του δίσκου απασχολείται κυρίως με την Fergie και τον Will.I.Am και είναι τόσο κομμένο και ραμμένο στα μέτρα τους, που στην αρχή δεν κατάλαβα καν την παρουσία των υπολοίπων. Σίγουρα, κάτι τραγούδια τύπου «XOXOXO» θα παιχτούν στο ραδιόφωνο και ενδεχομένως να υπάρξουν και ωραία remixes από άλλους Djs. Αυτά όμως ανήκουν στο μέλλον και για το παρών έχω να δηλώσω ότι το διάσημο group υστερεί σε ουσία στον λυρικό περιεχόμενο του και στις ιδέες του. Σύμφωνοι, ούτε στο «The E.N.D» συνάντησα σοβαρές θεματολογίες, τουλάχιστον όμως υπήρξαν κολλητικά hooks σε παραγωγές που γέμιζαν τον χώρο με την παρουσία τους. Στο «The Beginning» ένιωθα ότι με κατατρέχει ένα άγχος των υπευθύνων να δημιουργήσουν έναν νέο ήχο, που να τους φέρει όμως και σημαντικές πωλήσεις. Καλοδεχούμενα τα blends από το ένα στο άλλο κομμάτι, αλλά αμφιβάλω αν ο μέσος ακροατής που είναι μυημένος στην House μουσική σκηνή θα…
…εντυπωσιαστεί από κάτι τέτοιο. Δεν θέλω να είμαι άδικος, δεν είναι αισχρό το album και για τους θερμούς υποστηρικτές του συγκεκριμένου σχήματος μπορεί να εμφανιστούν μερικά ενδιαφέροντα cuts. Κανένα τραγούδι όμως δεν πιάνει ούτε για πλάκα την δυναμική των «I Got A Felling», «Boom Boom Pow» ή το φιλικό ύφος του «Meet Me In The Halfway». Στα πρώτα ακούσματα φαίνεται προσβάσιμο και διασκεδαστικό, αλλά όσο περνάει η ώρα σου αφήνει μία γεύση από junk food. Πρόκειται για ένα αρκετά απρόσωπο project, που σέρνει από πίσω του το πνεύμα του T-Pain πάνω σε τρίτο-δεύτερα beats τύπου David Guetta.
Βαθμολογία:
Κομμάτια Που Ξεχώρισαν: «The Time (Dirty Bit)», «Fashion Beats», «Do It Like This»
Tracklist:
01. The Time (Dirty Bit)
02. Light Up The Night
03. Love You Long Time
04. XOXOXO
05. Someday
06. Whenever
07. Fashion Beats
08. Don’t Stop The Party
09. Do It Like This
10. The Situation
11. The Coming
12. Own It
Deluxe Edition
13. The Best One Yet (The Boy)
14. Just Can’t Get Enough
15. Play It Loud
.
The Time (Dirty Bit)
