Η Cash Money Records έχει το «Άγγιγμα του Μίδα», τέλος. Αφού έσπρωξε τον Lil Wayne σε τρομάκτικα sales, αφού κατάφερε να μετατρέψει τον Drake στον πιο πολυσυζητημένο καλλιτέχνη του τελευταίου χρόνου, μπόρεσε και έφτιαξε ένα προφίλ στην Nicki Minaj που σε κάνει να νιώθεις ένα δέος. Άπειρες πωλήσεις από Mixtapes, singles που την ανακήρυξαν ως την πιο πετυχημένη θηλυκή ράπερ στην ιστορία των charts και συμμετοχές που ανεβάζουν αν μη τι άλλο το πρεστίζ της (π.χ. στο «Monster» του Kanye West). Το «Pink Friday» έχει μαζέψει πολύ buzz, όμως όλα τα παραπάνω στοιχεία δεν μπορούν να κρύψουν τις ακόμα μέτριες ικανότητες που έχει σαν MC. Θα μπορέσει να αποδείξει μέσα από αυτή την δουλειά ότι πέρα από αυτό το ανεξέλεγκτο hype και τα φυσικά της κάλλη, υπάρχει μία κοπέλα που είναι λυρικά δυνατή?
.
Θα απαντούσα μ’ ένα «ναι» ακούγοντας το πρώτο κομμάτι, με μία παραγωγή που δένει ωραία και την ίδια να ανοίγεται στους hip-hop ακροατές με ευχάριστο τρόπο. Όλα γκρεμίζονται στην αμέσως επόμενη 10λεπτη παρουσία, κυρίως από τους producers. Στο «Roman’s Revenge» συνεργάζεται με τον Eminem και ακριβώς εκεί παρουσιάζεται ίσως το χειρότερο beat όλου του δίσκου. Η μουσική είναι τόσο ανυπολόγιστη, το ρεφρέν είναι ακόμα χειρότερο («Raaagh Raaagh Like a Dungeon Dragon») και κατέβαλα μεγάλη προσπάθεια να μπορέσω να αφοσιωθώ στα λεγόμενα τους. Το θέμα της μουσικοσύνθεσης με απασχόλησε αρνητικά στον μισό δίσκο της. Εμφανίζονται αρκετές παραγωγές που πολύ απλά υστερούν τόσο σε βαρύ club feeling («Did It On’em») όσο και στο να ψάχνουν να βρουν ένα πιο ήρεμο τόνο στο ύφος του Drake. Ο τελευταίος παίζει κατά την άποψη μου τον πιο βασικό ρόλο στο «Pink Friday», όχι επειδή είχε μία εξαίρετη παρουσία στο «Moment For Life» (από τα καλύτερα του album), αλλά πολύ περισσότερο επειδή χρησιμοποιήθηκε από τους υπεύθυνους σαν blueprint.
Με λίγα λόγια, είναι εμφανές ότι επέλεξαν να ωθήσουν την Nicki Minaj να γίνει ο «θηλυκός Drake», πράγμα που της έκανε πολύ κακό. Στην προσπάθεια των ανθρώπων να δώσουν στην όμορφη rapper υλικό για Hip-Hop tracks, για ερωτικές μπαλάντες, για κομμάτια όπου ραπάρει και τραγουδάει, αφαίρεσαν το προσωπικό στοιχείο του «Pink Friday». Η Nicki δεν είναι ένας «δεύτερος Drake» και για να γίνει θα πρέπει να της δοθεί χρόνος να το καλλιεργήσει όπως έκανε ο ίδιος. Δεν έχει το φωνητικό προφίλ και την απαραίτητη προσέγγιση ώστε να βγάλει στον ακροατή παρόμοια συναισθήματα όπως ο συνεργάτης της. Τόσο καιρό την είχαν βάλει στο rap καλούπι, κάνοντας άπειρα feats και κατά την άποψη μου το πήγαιναν σωστά. Η ξαφνική επιτυχία των επτά (!!) singles στα Billboard φαίνεται ότι άλλαξαν τον καλλιτεχνικό της προσανατολισμό και προσπάθησε να ευχαριστήσει τους πάντες.
Για τους fans των στίχων, έχω να πω ότι τα πράγματα δεν είναι τόσο τραγικά όσο τα φανταζόντουσαν και σίγουρα είναι πολύ καλύτερη απ’ ότι ξεκίνησε. Ανήκω στους πολύ αυστηρούς κριτές των εμφανίσεων της και ειδικότερα το 2009 ήταν ανυπόφορη. Τον τελευταίο καιρό όμως διέκρινα μία άνοδο στην τεχνική της και τώρα θα έλεγα ότι είναι αξιοπρεπέστατη. Όταν βγάζει το γρήγορο flow («Moment 4 Life»), όταν προσπαθεί να ακολουθήσει ένα concept («Dear Old Nicki») δεν βρίσκω κανέναν λόγο να μην αρέσει σε κάποιον αυτά που γράφει. Από την στιγμή που αφαίρεσε και αυτές τις σπαστικές κραυγές από τα περισσότερα τραγούδια, νομίζω ότι άμα συνεχίσει να το δουλεύει το πράγμα, ενδεχομένως να μας εκπλήξει θετικά στην επόμενη περίοδο. Θα πρέπει όμως να βρει έναν τρόπο να ελέγχει τα πιο «αργά» tunes, εκεί όπου δεν μπορεί να πάρει φόρα και να ελαττώσει λίγο αυτό το «Go-Stop-Go-Stop» flow επειδή όντως αρχίζει και κάνει κατάχρηση αυτού του τρόπου μεταφοράς.
Αν και πρόκειται για ένα μέτριο δίσκο, αξίζει να ειπωθούν δυο λόγια παραπάνω για την Nicki Minaj μια και είναι ο πρώτος της δίσκος. Προσωπηκά περίμενα καλύτερα αποτελέσματα τόσο από την παραγωγική ομάδα που ήταν υπεύθυνη για την ροή του δίσκου, όσο και από τον executive producer. Να έχεις Sean Garrett και όχι Lil Wayne? Βαρύ κομμάτι με Eminem και προς το τέλος Natasha Bedingfield με υπερβολικά cheesy πνεύμα? Ο πλουραλισμός είναι κάτι ωραίο, φτάνει να μπορείς να τον υποστηρίξεις και να τον χειριστής σωστά. Αλλιώς μουσικά θα μοιάζει το album σαν μια «φτηνή ποικιλία» όπου κρατάς τους αγαπημένους σου μεζέδες και τα άλλα τα αφήνεις χωρίς να τα αγγίξεις. Σε όσους αρέσει τόσο το mainstream Hip-Hop αλλά και η R&B, ένα άκουσμα θα τους έκανε κατά την άποψη μου καλό. Στιχουργικά και από την πλευρά του MCing τα είδα όλα καλύτερα απ’ ότι περίμενα και ευελπιστώ στο μέλλον να κάνουν μία συνολικά πιο προσεγμένη δουλειά με αρχή, μέση και τέλος.
Βαθμολογία:
Κομμάτια Που Ξεχώρισαν: «I’m the Best», «Moment 4 Life», «Blazin», «Your Love»
Tracklist:
1. “I’m the Best”
2. “Roman’s Revenge” (featuring Eminem)
3. “Did It on ‘Em”
4. “Right Thru Me”
5. “Fly” (featuring Rihanna)
6. “Save Me”
7. “Moment 4 Life” (featuring Drake)
8. “Check It Out” (with will.i.am)
9. “Blazin'” (featuring Kanye West)
10. “Here I Am”
11. “Dear Old Nicki”
12. “Your Love”
13. “Last Chance” (featuring Natasha Bedingfield)
.
Moment 4 Life
