Συγκαταλέγομαι σε εκείνους που δεν εντυπωσιάστηκαν από τον περσινό δίσκο της. Στο θέμα του «Rated R» φαίνεται ότι ο κόσμος είχε την ίδια γνώμη μ’ εμένα, άμα αναλογιστώ τις σχετικά χαμηλές πωλήσεις της κυκλοφορίας. Εκτός από την ποιότητα του LP, σίγουρα έφταιγε και η κακή επιλογή του πρώτου lead single, μια και το Rudeboy θα βοηθούσε πολύ περισσότερο. Το 2010 όμως, βρίσκει το «Only Girl (In the World)» να κάνει φοβερή πορεία στα charts, να γίνετε το δεύτερο μεγαλύτερο σε πωλήσεις single για φέτος και άμα το συνδυάσω με την συμμετοχή της στο «Love The Way You Lie», το έδαφος είναι στρωμένο με ροδοπέταλα για την ίδια.
.
Όταν κάτι έχει επιτυχία, πολλές φορές επαναλαμβάνεται σε τέτοιο βαθμό, που αρχίζω και «τρελαίνομε». Ο δίσκος ξεκινάει με το «S&M» το οποίο όσο ωραίο και να είναι για κάποιον, πρόκειται για ένα «Only Girl (In the World)» Part 2. Λογικό λοιπόν να αρχίζω να αγχώνομαι από το πρώτο λεπτό κι ολας, μήπως και μου παρουσιαστεί ένα στυλ τύπου «Beautiful Monster» σε extended μορφή με την υπογραφή του παραγωγού Stargate. Ευτυχώς δεν οδηγήθηκα σε τέτοιο συμπέρασμα, αλλά είναι εμφανές ότι η Rihanna ακολουθεί τον υπερβολικά σίγουρο δρόμο, προσπαθώντας να τα συνδυάσει όλα μαζί. Λίγο την προαναφερόμενη φετινή κίνηση του Ne-Yo (εις διπλούν), λίγο ένα τραγούδι που ακολουθεί τα χνάρια του «Bottom’s Up» με την ίδια ακριβώς φιλική συμμετοχή (της Nicki Minaj), και η προσθήκη το πανταχού παρόντος Drake. Αυτό εξασφαλίζει ένα αρεστό μουσικό project για τον μέσο ακροατή, αλλά χωρίς το απαραίτητο βάθος. Οι πρωτοβουλίες και οι φρέσκες ιδέες είναι αυτά που δίνουν την μακροχρόνια αξία σ’ ένα album και αυτό έλειπε κατά την άποψη μου από το «Loud».
Αυτό με απογοήτευσε, γιατί φωνητικά η Rihanna κάνει την μέχρι τώρα καλύτερη της εμφάνιση από τότε που την πρωτοάκουσα στο «Pon De Replay». Πάρτε για παράδειγμα το γνωστό «Only Girl (In the World)». Ποιος το κάνει hit? Η παραγωγή ή η νεαρή καλλιτέχνιδα με τα προσβάσιμα lyrics της? Αυτό ισχύει και στο «S&M» ή το «California King Bed» που αν άλλαζαν το beat ή την μουσικοσύνθεση από πίσω, δεν θα μ’ ενοχλούσε καθ’ όλου και ότι θα με προβλημάτιζε. Το μόνο που κατά την άποψη μου δεν της βγήκε ήταν το «Man Down», ένα τραγούδι σε reggea ρυθμούς, μ’ ένα περίεργο «Parapapapam» που μου φέρνει στο μυαλό τον μικρό τυμπανιστή (είναι και της εποχής). Το «Skin» κρύβει επίσης στοιχεία από έναν τραγουδιστή που’ χε φοβερή χρονιά και συγκεκριμένα τον The-Dream, με την όλη ατμόσφαιρα να παραπέμπει στο δικό του ύφος. Δεν καταφέρνει να φτάσει ένα σεξουαλικό-περιγραφικό talk όπως ο μετρ του είδους R.Kelly η να ξεπεράσει την φαντασία του The-Dream, αλλά νομίζω ότι θα κάποιοι fans θα το ευχαριστηθούν.
Το πρώτο μέρος του «Loud» είναι στα μάτια μου πιο εντυπωσιακό και με λιγότερα λάθη, μέχρι να κλείσει ο δίσκος με το πάρα πολύ καλό remake του «Love The Way You Lie Part 2». Ήδη στο πρώτο μέρος του εν λόγου τραγουδιού διέψευσε με την εμφάνιση της τις κασσάνδρες που έλεγαν ότι ο Eminem την επέλεξε μόνο και μόνο για το mass appeal (λες και το έχει ανάγκη). Και αναρωτιέμαι, γιατί δεν προχώρησε με τον νέο της δίσκο προς αυτή την κατεύθυνση? Από την στιγμή που νιώθει (και ακούγεται) φωνητικά τόσο υγιείς και έχει την δύναμη να σολάρει τόσο εμφατικά, θεωρώ άσκοπο να χάνει τον χρόνο της σε απλά singles. Ένα μόνο φτάνει για να κάνει την δουλειά της και από εκεί και πέρα έπρεπε να βάλει το καλλιτεχνικό της προφίλ στο επίκεντρο και όχι τις διάφορες επιθυμίες της μάζας. Με αυτόν τον τρόπο, δημιούργησε ένα LP που θα «ταΐζει» τα charts για αρκετό καιρό, αλλά το οποίο στηρίζεται σ’ ένα εντελώς μπερδεμένο παραγωγικό πλάνο.
Ανάμικτα συναισθήματα, μία μικρή απογοήτευση, μερικά ερωτηματικά και αρκετή ενέργεια είναι αυτά που μου αφήνει το «Loud». Δεν ξέρω πόσο θα κρατήσει αυτή η ενέργεια, μάλλον όσο αντέξουν και τα hits της. Το πρόβλημα με την Rihanna είναι ότι δεν έκατσε να ηχογραφήσει ένα CD που θα την στερέωνε μουσικά, ποιοτικά αλλά και σαν φωνή δίπλα μεγάλα R&B ονόματα. Παίζει τόσο πολύ με τον Pop ήχο που χάνετε κατά κάποιον τρόπο το ξεχωριστό της στοιχείο. Μπορεί τις πρώτες εβδομάδες το album να σκάσει σαν «βόμβα» με τις πωλήσεις του, αλλά ποια είναι τελικά η δύναμη της? Τι την χαρακτηρίζει ουσιαστικά και τι την διαχωρίζει από τους υπόλοιπους? Για τις απαντήσεις θα πρέπει μάλλον να περιμένω μέχρι την επόμενη προσπάθεια. Νομίζω ότι με το πέμπτο της album είχε έναν και μοναδικό στόχο στο μυαλό της: Να φέρει τα πάνω κάτω στα charts χωρίς δεύτερες σκέψεις.
Βαθμολογία:
Κομμάτια Που Ξεχώρισαν: «What’s My Name?», «Only Girl (In the World)», «Love the Way You Lie Part II»
Tracklist:
1. “S&M”
2. “What’s My Name?” (featuring Drake)
3. “Cheers (Drink to That)”
4. “Fading” Dean
5. “Only Girl (In the World)”
6. “California King Bed”
7. “Man Down”
8. “Raining Men” (featuring Nicki Minaj)
9. “Complicated”
10. “Skin”
11. “Love the Way You Lie Part II” (featuring Eminem)
.
Only Girl (In the World)
