Μία επιτυχία μπορεί να φέρει μία στιγμιαία χαρά, αλλά ποτέ την καταξίωση. Δύο επιτυχίες μπορούν να χαρακτηριστούν ως «η τύχη του πρωτάρη». Μία τρίτη όμως, αυτή την φορά μάλιστα σε σόλο επίπεδο, δεν μπορεί να αποτελεί σύμπτωση. Ο Bruno Mars έχει βαλθεί να πείσει τους πάντες ότι είναι κάτι παραπάνω από ένα πυροτέχνημα. Αν τα συνδυάσω μάλιστα με το πρόσφατο συμπαθητικό EP του, έχω όλη την καλή διάθεση να ακούσω την πρώτη του ολοκληρωμένη δισκογραφική απόπειρα.
Το πρώτο κομμάτι δεν είναι μία «χειροβομβίδα», αλλά είναι ένας άριστος τρόπος να ξεκινήσεις έναν Pop και λίγο R&B δίσκο. Δίνει έμφαση στα χρώματα των φωνητικών του και βγάζει γενικότερα μία πολύ ζεστή νότα στα περισσότερα τραγούδια και ιδιαίτερα σε αυτά που γέρνουν προς την μπαλάντα. Δεν νομίζω πως χρειάζεται να αναλύσω περισσότερο τις ικανότητες του Mars στο τραγούδι, αφού επιβεβαιώνονται όλα τα χαρακτηριστικά που είχα δει σ’ εκείνον στο EP του περασμένου Μαΐου: «Πρόκειται για έναν καλλιτέχνη με αρκετά καλή φωνή, με φωνητικά που ταιριάζουν τέλεια σε ρομαντικά τραγούδια και η μουσική που τον πλαισιώνει καταφέρνει και αναπτύσσει γρήγορα μία ερωτική (και λίγο cheesy) ατμόσφαιρα». Το ίδιο πράγμα συμβαίνει σε κομμάτια τύπου «Marry You» ή «Count On Me» όπου ακούγονται ωραία, αλλά για μερικούς θα είναι ίσως λίγο υπερβολικά ερωτιάρικα. Εκεί που κατά κάποιον τρόπο εντυπωσιάστηκα είναι όταν βγάζει κάποιες αρκετά εντυπωσιακές κορόνες σε σχετικά δύσκολα tunes, στα οποία αν δεν έχεις φωνή μοιάζει ασήκωτο («Talking To The Moon»). Oι The Smeezingtons,Chad Hugo, Claude Kelly, Needlz του έδωσαν κατά κύρια βάση καλές αλλά προβλεπόμενες παραγωγές, ώστε να μην τον ρίξουν κατευθείαν στα βαθιά και έχοντας ως πρωταρχικό στόχο να μην ξεφύγει το «Doo Wops & Hooligans». Στα δέκα tracks και έχοντας μία μικρή εναλλαγή σε γρήγορους και αργούς ρυθμούς, είναι πολύ εύκολο να φτάσει σ’ ένα άναρχο και χαώδη συνολικό ήχο. Οπότε μπορώ να πω με σιγουριά ότι με μία πρώτη σκέψη ήταν σωστή αυτή η επιλογή και καλώς ακολούθησαν ένα τέτοιο σχεδιασμό. Άλλωστε τα λεπτά περνάνε ιδιαίτερα ευχάριστα και δύσκολα θα ανακαλύψεις νεκρά σημεία κατά την διάρκεια της ακρόασης.
Βέβαια, με 35 λεπτά playtime αφήνεις και αρκετό κόσμο παραπονεμένο. Ιδιαίτερα, όταν από τις δέκα επιλογές οι τρεις έχουν ήδη παρουσιαστεί εδώ και τέσσερις μήνες στο κοινό. Αυτό δείχνει ότι μάλλον ήθελαν να προλάβουν την επιτυχία που γνωρίζει το πρώτο του single και προσπάθησαν να επωφεληθούν από αυτό το γεγονός και στις πωλήσεις δίσκων. Αυτό δεν είναι σίγουρα κάποιο έγκλημα, μια και 1) το CD κυλάει σαν νεράκι και 2) δεν νομίζω να έχουν τσεκάρει αρκετοί το συγκεκριμένο EP. Όπως και να το κάνουμε όμως, εγώ είχα την περιέργεια να ακούσω τον Bruno Mars για ένα τεταρτάκι ακόμα, ώστε να δω πως θα αντεπεξέλθει σε πιο δύσκολα τραγούδια και αν έχει την δυνατότητα να αλλάξει και λίγο το στυλ του. Ειδικά για το τελευταίο, θα με αφήσει με την απορία μέχρι την επόμενη κυκλοφορία, αφού με την συνεργασία που’ χε με τον Damian Marley έδειξε θετικότατα στοιχεία προσαρμογής. Εν τέλει, μπορεί να μην εμφανίστηκε το βαρύ πυροβολικό, αλλά απέδειξε περίτρανα ότι δεν πρόκειται για έναν κομήτη.
Βαθμολογία:
Κομμάτια Που Ξεχώρισαν: «Grenade», «Just The Way You Are», «Liquor Store Blues», «The Other Side»
Tracklist:
01. Grenade
02. Just The Way You Are
03. Our First Time
04. Runaway Baby
05. The Lazy Song
06. Marry You
07. Talking To The Moon
08. Liquor Store Blues (Feat. Damian Marley)
09. Count On Me
10. The Other Side (Feat. Cee Lo Green & B.o.B)
.
Just The Way You Are
