Δύο καλλιτέχνες από το Dirty South, με διαφορετικές αφετηρίες, αλλά ίδια κατάληξη. Ο Paul Wall έζησε την απόλυτη επιτυχία πριν από μερικά χρόνια με άπειρα feats, πλατινένιους δίσκους και singles που έγιναν ύμνοι στον Νότο της Αμερικής. Ο Stat Quo από την άλλη, είχε όλα τα φόντα να κάνει μία φοβερή είσοδο στην μουσική βιομηχανία, αλλά με τις τραγικές κινήσεις της εταιρίας του τότε (Aftermath/Interscope), χάθηκε όλο το hype που’ χε προσπαθήσει να χτίσει εκείνους τους μήνες. Αυτοί οι δύο συναπαντιούνται κατά κάποιον τρόπο το 2010 σε ότι αφορά την αναμονή του κόσμου για τις δισκογραφικές τους κυκλοφορίες, με μηδαμινή promotion και κρατώντας μικρό καλάθι.
ΚΑΝΟΝΕΣ
Με αυτή την μορφή κριτικής παρουσιάζω ένα 2 σε 1 review με μια ενδιαφέρουσα αντιπαράθεση. Σε κάθε κατηγορία που υπερέχει κάποιο άλμπουμ θα του πιστώνεται ένας βαθμός. Στις κατηγορίες όπου και οι δύο δίσκοι είναι ισάξιοι θα παίρνουν και οι δυο από έναν πόντο. Εάν υπάρξουν περιπτώσεις όπου και οι δυο προσπάθειες υστερούν ή δεν μπορούν να κριθούν δεν θα κερδίζουν κανένα πόντο. Οι βαθμολογίες στο τέλος βγαίνουν με τον ίδιο τρόπο όπως όλες οι κριτικές δίσκων στο Beat – Town.
Η πρώτη εντύπωση: Στην πρώτη ακρόαση, σ’ ότι αφορά το σύνολο, πιστεύω ότι το δισκάκι του Stat Quo είναι αρκετά πιο ενδιαφέρον. Έχει κάποια θετικά beats και μόνο και μόνο το γεγονός ότι μου δίνετε η ευκαιρία να ακούσω επιτέλους την πρώτη σόλο δουλειά αυτού του rapper μετά από τόσες καθυστερήσεις, με κρατάει πιο εύκολα. Στο «Heart Of The Champion» ξεχωρίζεις αμέσως τα τραγούδια που θα θες να ξανακούσεις και αυτά που δεν πρόκειται να επιβιώσουν την δεύτερη φορά. Σίγουρα δεν πείθει σαν CD, όπως το ντεμπούτο του καλλιτέχνη από την Ατλάντα (1-0)
.
Παραγωγές: Εδώ τα πράγματα αρχίζουν και μπλέκουν, με τα δύο albums να κερδίζουν σε αυτόν τον τομέα με διαφορετικούς τρόπους. Για παράδειγμα, το «Statlanta» έχει ένα πολύ σοβαρό executive producing, το οποίο αν μη τι άλλο βοηθάει στην ροή αυτού του δίσκου. Από την άλλη βέβαια, τα beats μοιάζουν λίγο ερασιτεχνικά ή λες και έχει πολύ χαμηλό budget απέναντι στα βαριά χαρτιά του Paul Wall. Δεν ακούγεται ότι κάποιες παραγωγές για τον Stat Quo τις έχουν κάνει οι Boi-1da και Sha Money XL, όπως για παράδειγμα δύο-τρία τραγούδια του Travis Barker. Πέρα από αυτό όμως, είναι φανερό πως ακόμα και στο shuffle mode να το βάλεις να παίξει το «Heart Of The Champion», το ίδιο κάνει. Υπάρχει η έλλειψη ομογένειας, οπότε θα έλεγα ότι άκουσα θετικά και αρνητικά στοιχεία εκατέρωθεν. (1-0)
.
Παρουσία των καλλιτεχνών/ Περιεχόμενο : Αναμφίβολα αυτός ο πόντος πάει στον Stat Quo, που βγάζει μία φρεσκάδα και που σίγουρα έχει να μοιραστεί μαζί μας περισσότερα απ’ ότι ο Paul Wall. Κανένας από τους δύο δεν είναι κανένας φοβερός rapper, απλά το «Statlanta» ασχολείται με περισσότερα θέματα σε σχέση με το «Heart Of The Champion», που λίγο πολύ ακούγεται σαν επανάληψη από τα προηγούμενα albums. (2-0)
.
Συμμετοχές: Άλλος ένας τομέας όπου τα πράγματα είναι ξεκάθαρα, αυτή την φορά όχι για το «Statlanta». Σωστές οι συμμετοχές των Talib Kweli, Raheem DeVaugn, Devin The Dude κτλ., αλλά μόνο και μόνο η συνεργασία με τους Raekwon, Yelawolf και Jay Electronica, βάζει κάτω τις παρουσίες που υπάρχουν στο LP του Stat Quo (2-1)
.
Τα καλύτερα κομμάτια: Τραγούδια όπως το «The Beginning», «Catch Me», «Cry», είναι πολύ ωραίες δημιουργίες από μεριάς του Stat Quo, αλλά πιστεύω ότι τα αντίστοιχα δυναμικά κομμάτια του «Heart Of The Champion» είναι μία κλάση ανώτερα. Είτε λόγω hook, είτε λόγω beat, δύσκολα μπορεί να ξεπεράσει το «Statlanta», την ενέργεια που βγάζουν τα «Round Here», «Imma Get It» κ.α. (2-2)
.
Τα χειρότερα tracks: Έτσι όπως εξυμνώ τις καλύτερες προσπάθειες του Paul Wall, με τον ίδιο τρόπο πρέπει να πω ένα μπράβο στον Stat Quo που δεν είχε μέσα σαβούρα ή κομμάτια που τα προσπερνάς αμέσως. Σε όλα έδωσα μία δεύτερη ευκαιρία να τα ακούσω από την αρχή ως το τέλος, σε αντίθεση με περιπτώσεις που πέτυχα στο «Heart Of The Champion. Εκεί, τα πράγματα είχαν κριθεί για εμένα ήδη από την πρώτη κι όλας ακρόαση. Για παράδειγμα, «My City» και «Stay Iced Up» μου ακούγονται σαν μία απλή κόπια του «Snap Your Fingers» και άλλων τραγουδιών που κινούνται σε αυτούς τους ρυθμούς. (3-2)
.
Αντοχή στον χρόνο: Εδώ θα έλεγα πως η κατάσταση χαρακτηρίζεται αμφίρροπη. Το «Statlanta» έχει λόγω ομογένειας και περιεχομένου πολλές περισσότερες ευκαιρίες να ξανακουστεί από την αρχή ως τέλος, αντίθετα με το «Heart Of The Champion». Έχω όμως διαφορετική άποψη άμα σκεφτώ τα τραγούδια μόνα τους σε κάθε δίσκο. Τα καλύτερα τραγούδια του Paul Wall έχουν μεγαλύτερες πιθανότητες να καταλήξουν σε κάποια playlist ή να τα «κάψω» σ’ ένα CD για το αυτοκίνητο, παρά τα μεμονωμένα tunes του Stat Quo. Εξαρτάτε καθαρά από τον ακροατή και μόνο για το πώς θα το δει αυτό το θέμα. (3-2)
.
Εξώφυλλο: Τίποτα το τρομερό και από τις δύο πλευρές. Από την μία έχουμε μία κλασσική southern εικόνα μ’ ένα πολυτελές αμάξι από τον Stat Quo και από την άλλη ένα κοντινό πλάνο του Paul Wall. Αν έπρεπε να διαλέξω οπωσδήποτε, θα επέλεγα το «Statlanta» που σε ωθεί πιο εύκολα να το αγοράσεις. Πραγματικά όμως, δεν υπάρχει κάποια ουσιαστική διαφορά. (3-2)
.
Τελικό Σκορ: 3-2
. 
.
,
,
,
,
,
,
Αποτέλεσμα: Για να είμαι απόλυτα ειλικρινείς, δεν ήταν τίποτα super κυκλοφορίες. Κινήθηκαν και οι δύο σε ρηχά νερά, ο καθένας για διαφορετικούς λόγους. Προσωπηκά, πιστεύω ότι το «Statlanta» έχει να δώσει περισσότερα λυρικά και μουσικά, όσο τα κοιτάμε για την συνολική τους απόδοση. Το «Heart Of The Champion» με απογοήτευσε γιατί πολύ απλά περίμενα παραπάνω από έναν rapper όπως τον Paul Wall. Έχει βγάλει αρκετά albums μέχρι τώρα και μόνο τρία-τέσσερα καλά κομμάτια φαντάζει λίγο. Δεν νομίζω να απογοητευτούν αυτοί που περίμεναν αυτές τις δύο κυκλοφορίες πώς και πώς, επειδή έχουν να προσφέρουν υλικό για εκείνους. Για όλους τους άλλους, θα φανούν μέτρια, αν και πιστεύω ότι στην περίπτωση του Stat Quo εμφανίζονται περισσότερες πιθανότητες να ασχοληθούν λίγο περισσότερο μαζί του. Δυστυχώς για τον ίδιο, πλήρωσε την πολύ κακή αντιμετώπιση που είχε σαν καλλιτέχνης με από την δισκογραφική του εταιρία και με τα εργαλεία που του απέμειναν για να δουλέψει, το έργο του ήταν εξαιρετικά δύσκολο. Δεν μπορεί να πει κανείς ότι δεν προσπάθησε και αν τύχει και βρει περισσότερη ανταπόκριση στο μέλλον, ίσως ακούσουμε κάτι πιο ώριμο. Για τον Paul Wall η μόνη ελπίδα να επανέρθει δυναμικά στο προσκήνιο, είναι μία νέα συνεργασία με τον Chamillionaire για έναν ολόκληρο δίσκο, μια και ήταν από τις ελάχιστες στιγμές όπου όλα δούλεψαν ρολόι στο «Heart Of The Champion».
.
Βαθμολογία:
Statlanta
.
Heart Of The Champion
,
Tracklist:
Statlanta:
01. The Beginning Needlz & Infinity
02. Welcome Back (featuring Marsha Ambrosius)
03. Ghetto U.S.A. (featuring Antonio McLendon) Sha Money XL
04. Dedicated
05. Success (Back to U) Phonix
06. Catch Me Boi-1da
07. Cry (featuring Brevi)
08. Space Ship (featuring Esthero)
09. Lie to You (featuring Raheem DeVaughn & Devin the Dude)
10. Alright (featuring Talib Kweli) Symbolyc One
11. What I Like Stat Quo
12. Penthouse Condo
.
The Heart Of The Champion
01. Take Notes
02. Showin Skillz (Feat. Lil Keke)
03. Im On Patron
04. Round Here (Feat. Chamillionaire)
05. Imma Get It (Feat. Bun B, Kid Sister)
06. Stay Iced Up (Feat. C.Stone, Johnny Dang)
07. Pocket Fulla Presidents (Feat. Andre Nickatina, Mitchy Slick)
08. Aint A Thang (Feat. Jim Jones)
09. My City (Feat. Dallas Blocker, Yo Gotti)
10. Smoke Everyday (Feat. Devin The Dude, Z-Ro)
11. Live It (Feat. Raekwon, Yelawolf, Jay Electonica)
12. Not My Friend (Expensive Taste Ft. Slim Thug)
13. Still On
14. Heart Od A Hustler (Expensive Taste Solo)
.
Ghetto USA – Stat Quo
.
I’m On Patron – Paul Wall
