Αυτό το δίδυμο έγραψε το 2000 μουσική ιστορία. Στην κυριολεξία έγραψαν ιστορία μ’ ένα album που θεωρείται από τον κόσμο και κριτικούς όλων των ειδών, ως ένα αριστούργημα του περασμένου αιώνα. Οι εξαιρετικές μελωδίες που δημιουργούσε ο Hi-Tek, σε συνδυασμό με τον απίστευτα ποιοτικό λυρισμό του Talib Kweli, έφεραν στον κόσμο το «Train Of Thought». Με αυτόν τον πρόλογο, κάλλιστα θα με χαρακτήριζε κάποιος που δεν έχει ακούσει αυτό το CD «groupie» ή «κολλημένο». Ξεκινάω λοιπόν, το review για τον νέο δίσκο των Reflection Eternal, που έχουν βάλει τον πήχη πάρα μα πάρα πολύ ψηλά.
Εννοείται πως σε τέτοιες δουλειές προσπαθείς πάντα να σβήσεις όσο μπορείς την αίσθηση που σου άφηνε το προηγούμενο CD. Μόνο και μόνο, επειδή είναι πολύ δύσκολο για την κυκλοφορία που ακολουθεί έναν κλασσικό δίσκο, να κρατήσει αυτά τα στάνταρ. Το πρώτο δεκάλεπτο παίζονται λιγότερο εμφατικά και χωρίς πολλά πολλά beatακια του Hi-Tek, που δεν εντυπωσιάζουν. Ταιριάζουν όμως, έτσι όπως έχουν ηχογραφηθεί μαζί με τον Talib Kweli. Τρανταχτό παράδειγμα, το «Strangers (Paranoid)», που μετά από τα πρώτα δευτερόλεπτα, ο μόνος που σου έρχεται στο μυαλό που θα κολλούσε σε μία τέτοια συνεργασία, θα ήταν ο Bun B, κάτι που συνέβη άλλωστε. Τα πρώτα γυναικεία vocals κάνουν την εμφάνισή τους στις πιο ελαφριές παραγωγές και σιγά σιγά φτάνουμε στο δυνατό σημείο του «Revolutions Per Minute». Το single «Midnight Hour» είναι ένα εξαιρετικό ανάλαφρο κομμάτι, με ωραία παραγωγή και πετυχημένη συμμετοχή της Estelle, που σε κάνει να εύχεσαι να άκουγες συχνότερα τέτοιες δημιουργίες στο ραδιόφωνο. Αυτό που πρόσεξα στον μουσικό προσανατολισμό του παραγωγού, είναι ότι ακόμα και τα πιο προβλεπόμενα τραγούδια, τύπου «Got Work», έχουν ένα catchy ρυθμό. Προσπάθησε να βγάλει τρία-τέσσερα tunes που να μπορούν να ανεβάσουν την ταχύτητα του δίσκου και να δώσουν μία διαφορετική νότα στο CD. Ποιοτικά, σίγουρα οι συγκεκριμένες παραγωγές δυσκολεύονται να σταθούν δίπλα στα καλύτερα κομμάτια του project. Με λίγα λόγια, ωραίο το «Get Loose», που έχει ένα έξυπνο sample και όντως σε ξεσηκώνει να κουνηθείς λίγο, όμως μπροστά στο «Ballad Of The Black Gold», μοιάζει πολύ «εύκολο» και αναμενόμενο απ’ όλες τις απόψεις.
Στο συγκεκριμένο κομμάτι, ο Talib Kweli βγάζει το βιβλίο με τις ρίμες τους και «σκίζει» στην κυριολεξία. Το «Ballad Of The Black Gold» χαρακτηρίζεται άνετα ως ένα από τα καλύτερα τραγούδια του 2010 και πραγματικά είναι απόλαυση να το ακούς. Γενικότερα, απολαμβάνεις το στυλ, το flow και την όλη παρουσία του Kweli (και) σε αυτό το album. Τα λόγια και ο τρόπος με τον οποίο σου μεταφέρει καταστάσεις, έχουν παραμείνει το ίδιο εντυπωσιακά .Και όπως πάντα, του αρέσει να πετάει σοφίες και δυνατές φράσεις : «People acting like the want the truth/ The apperance of truth is good enough the dont wont some proof». Όσο υπάρχει αυτό το επίπεδο στον λόγο ενός rapper, είναι αρκετά δύσκολο να μην πάρει τον ακροατή «μαζί του». Με τον περίπλοκο τρόπο και το πλούσιο λεξιλόγιό του να παραμένουν τα βασικότερα στοιχεία του, ερμηνεύει με τέτοιο τρόπο, ώστε να είναι κατανοητά για τον οποιοδήποτε. Όλα αυτά τα γνωρίζει και ίδιος, αφού στο κομμάτι «In This World» χρησιμοποιεί την γνωστή ατάκα του Jay-Z, να παίζει στο πίσω μέρος το κομματιού ( «If skills sold, truth be told, I’d probably be/Lyrically Talib Kweli») και την ίδια στιγμή επιστρέφει έμμεσα το κομπλιμέντο («Ι get respected by the best MC’s / in this world») .Όλα αυτά, πάνω σε γενικές γραμμές ωραίες παραγωγές. Αυτό ακριβώς είναι, ό,τι χρειάζεται ο Talib, για να μπορέσει να δουλέψει και να εξαπλωθεί σε όλο το «Revolutions Per Minute», όπως το είχε φανταστεί και ο ίδιος. Με αρκετό jazz feeling, με τις ωραίες loopες και την παρουσία πανέμορφων ήχων μουσικών οργάνων, με όλα αυτά, καταφέρνει να επαναφέρει την μαγεία του «Train Of Thought», σε μερικά καίρια σημεία.
Αλλά, όπως καταλαβαίνεται και με τον τρόπο τον οποίο γράφω, σίγουρα αυτό δεν έχει την απαιτούμενη διάρκεια, ώστε να σου επιστρέψει πλήρως την αίσθηση του 2000. Ξέρω, κάτι τέτοιο είναι αδύνατον και καλό είναι να μην συγκρίνεις συνεχώς στο μυαλό σου δυο διαφορετικές δουλειές. Το θετικό σε αυτή την δισκογραφική απόπειρα, είναι ότι δεν κρεμάστηκαν τελείως στο προ δεκαετίας αριστούργημά τους. Δηλαδή, δεν προσπάθησαν με το ζόρι, να ξανακάνουν ντε και καλά τα ίδια πράγματα, τίποτα δεν ακούγεται ότι βγήκε μέσα από μία πίεση. Το «Revolutions Per Minute» θα το αγαπήσετε γι’ αυτό που είναι και θα το αγκαλιάσετε, ακόμα και αν δεν σας εκπλήξει όσο θα περιμένατε. Σε αυτό που υστερεί αυτή η δουλειά, είναι ότι δεν έχει ομαλή ροή καθ όλη την διάρκεια του δίσκου. Έχει φοβερά τραγούδια, όπως το «Just Begun», που δέχεται χείρα βοηθείας από τους εξαιρετικούς Jay Electronica, Mos Def και J. Cole και κάποια άλλα που υστερούν σε κάποια σημεία. Αυτό που περιμένει όμως ένας απλός ακροατής που τους θαύμασε και τους θαυμάζει, είναι να του βγάλουν το συναίσθημα ότι αυτή την δουλειά την ηχογράφησαν με αγάπη, ότι έκαναν τα πάντα για να ευχαριστήσουν τον κόσμο και τους εαυτούς τους, κρατώντας για άλλη μία φορά την απόδοσή τους σε υψηλά επίπεδα. Αυτός ο στόχος πέτυχε και επαναλαμβάνω: μην κάνετε το λάθος να μπείτε στο τριπάκι της άμεσης σύγκρισης, γιατί υπάρχει σοβαρός κίνδυνος να “χάσετε” ή να σνομπάρετε ένα από τα πιο αυθεντικά και καλά hip-hop albums του 2010. Πατήστε το play, αράξτε στην καρέκλα σας και απολαύστε δημιουργίες σαν το «Lift’in Off», μία από τις στιγμές που θα κατανοήσετε ακριβώς αυτό που θέλω να πω στην τελευταία παράγραφο.
Βαθμολογία:
Κομμάτια Που Ξεχώρισαν: «Back Again», «Lift’in Off», «Ballad of the Black Gold», «Just Begun»
Tracklist:
1. RPM’s
2. City Playgrounds
3. Back Again (feat. Res)
4. Strangers (feat. Bun B)
5. In This World
6. Got Work (Fame)
7. Midnight Hour (feat. Estelle)
8. Lift’in Off
9. In the Red
10. Black Gold Intro (The Black Gold Countdown)
11. Ballad of the Black Gold
12. Just Begun (feat. Jay Electronica, J. Cole and Mos Def)
13. Long Hot Summer
14. Get Loose (feat. Chester French)
15. So Good
16. Ends (feat. Bilal)
17. My Life (Outro)
.
Midnight Hour (feat. Estelle)
.
Ballad Of The Black Gold
